In Beppu

Daar was ik weer~
Waar? In Beppu! Gisteren ben ik in Beppu aangekomen na een lange reis in de Nozomi (luxe dus) Shinkansen. Ik had heerlijk geslapen dus ik was totaal niet moe bij aankomst. De dag ervoor hadden we Harajuku bekeken, en heb ik geshopt terwijl Jen en Chiel het Park Hyatt gingen bekijken. Zodra ik alleen was werd ik aangeklampt door ene Akira, die contact wilde houden. Na beleefd doch snel de andere kant op te zijn gegaan, begon ik mijn zoektocht naar kleding. Er waren veel leuke dingen en veel was in de uitverkoop. Maar wat bleek nou? Ik mocht haast niets aanpassen! Zelfs als ik er niet een pashokje voor in ging maar gewoon even een jasje over mijn kleding wilde passen, kwamen als snel de gekruisde armen en de ferme 'dame (kan niet)' over me heen. Er werd me halfzacht uitgelegd dat het chaotisch zou worden als iedereen dingen ging passen, want er waren ERG veel mensen. Maar zeg, je bent een kledingzaak of je bent het niet, toch 0.o. Er hingen hier en daar ook leuke cospays, maar erg veel cosplayers liepen er helas niet rond. Ook hebben we die dag een ontmoeting gemaakt met de papa van Montgomery J. Lion, een man die zijn gigantische knuffelleeuw overal ter wereld heeft gebracht en er prachtige foto's van heeft. Ik heb ook de business card van Montgomery (de leeuw dus) gekregen. De site die daarop staat heet: www.MontgomeryJLion.com.
Toen ik in mijn uppie verder moest en uiteindelijk na wat gezwoeg met de koffer en wat vriendelijke mensen met richtingaanwijzingen in Beppu aankwam, was er geen hand voor ogen ezien, zo mistig was het. Natuurlijk heb ik van zo'n panorama een foto gemaakt zodat de mensen thuis straks weten op wat voor uni ik zit. Het maken van een foto vol witheid zorgde voor veel amusement onder mijn busgenoten. APU is bijzonder vriendelijk en meteen begroette iedereen ons heel vrolijk. Ik zag meteen al dat het mooie del van de mannelijke Aziatische bevolking zich hier schuil heeft gehouden, en de meisjes lijken allemaal een stuk intelligenter en gezelliger dan het grut in bijvoorbeeld Harajuku. Natuurlijk heb ik meteen Steven opgezocht, die eerder was aangekomen en al heerlijk lag te maffen op zijn kamer (Iedereen wist precies waar ik hem kon vinden, want Nederlanders worden hier gezien als een bijzondere rariteit. Ik ben ook het enige westerse meisje in dit deel van het gebouw). Wonder boven wonder zit ik net als op de Rijn en Schie twee verdiepinge boven hem, en ik zit gelof ik ook nog eens alweer op de hoogste verdieping. Dit is overigens de 'all girls' verdieping, wat betekent dat ik naar beneden moet als ik mij onder het testosteron wil begeven. Meteen leken een meisje op de bus en een meisje dat tegenover mijn kamer woont me erg aardig, dus daar ben ik vandaag mee gaan ontbijten en shoppen. Gelukkig spreken ze allebei Japans, dus is dat grotendeels de taal waar ik mij vandaag aan gewaagd heb. Jessica is een klein Canadees meisje van Chinese afkomst, en Yu is een Japans meisje met fantastisch veel haar. Mijn kamergenote komt volgende maand pas terug, maar ze schijnt aardig te zijn. Ook mijn RA, zeg maar mentor, Yuna, is erg aardig. Zij is Koreanse maar spreekt ook Japans. Morgen is de orientatiedag en de placement test, maar ik hebbesloten me niet teveelzorgen te maken. Momenteel is mijn kanji niet top, maar ik doe gewoon mijn best en dan breng ik er dit jaar wel gewoon verbetering in. Overigens zijn de 100 yen winkel en de 300 yen winkel hier zeer gevaalijk, maar lang nietzo gevaarlijk als een winkelcentrum vol kleding en twee Aziaten die 'kawaii!!! (cute)' roepen bij alles wat je aanpast. Dat heeft een ontzettend Sue en Pat effect (jullie twee weten wel wat ik bedoel) Ik heb zelfs een of ander bruin uberJapans ding gekocht met een LEGGING eronder!! ´WTH?!!!´ hoor ik jullie schreeuwen, ik weet dat ik leggings haat, maar zo afgrijselijk stond het niet en ik moet ook eens wat anders proberen, toch...
Ik heb nog geen kook gear, dusik ga even kijken wat ik kan improviseren, maar ik raporteer later weer! /x/